Prolog

Znasz to uczucie. Wychodzisz z Sali sadowej  właśnie się rozwiodłaś z mężczyzną, który przecież miał być na zawsze w eleganckim stroju, jednym ruchem rozpuszczasz niskiego kucyka, jest to pierwsza oznaka wolności masz 24 lat  świetna pracę i cudowny dom

A mimo to nadal nie wiesz czy była to odpowiednia decyzja .

Podchodzi do ciebie wysoki szatyn.

-Czyli to już  koniec ?- pyta patrząc na ciebie swoimi dużymi zielonymi tęczówkami, kiedyś były twoim uzależnieniem , dziś już nic dla ciebie nie znaczą .

-Nie- odpowiadasz z szczerym uśmiechem –To początek-odwracasz się na pietach i wychodzisz z budynku.

Szeroko uśmiechnięta blondynka rzuca się na twoją szyje i  całuje w policzek

-Czemu się nie cieszysz wreszcie jesteś wolna dziewczyno.- Wybuchasz niepohamowanym śmiechem na jej widok, każda sekunda cieszy cię coraz bardziej.

Nawet w szarym  Rzeszowskim chodniku potrafisz dostrzec piękno, widzisz jak świat wreszcie nabiera barw .

Chwilę później podjeżdża samochód wysiada z niego mężczyzna łapie cię w pasie a po chwili kołujecie się jak opętani. Patrzysz w jego oczy one tez są piękne, wszystko jest piękne bo jesteś już wolna

 Z uśmiechami na ustach siedzicie już w klubie, zamawiasz kolorowego drinka i siadasz przy stoliku

-To za co pijemy?- pyta wyszczerzony siatkarz

- Za wolność. Przecież  to dzisiaj oczywiste.

W końcu telefon blondynki zaczyna dzwonić ona odbiera i po chwili wychodzi już z klubu znowu gdzieś się śpieszy, znowu zostajecie sami . Wchodzicie na parkiet i poruszacie się w rytmie muzyki, kiedy ona zwalnia wszyscy wokół zbliżają się do siebie, ty niepewnie patrzysz na Matt’a , on niepewnie cię obejmuje, przyciąga tak blisko jak jeszcze nigdy. Znacie się już 5 długich  lat a nigdy wcześniej nie byłaś aż tak blisko twoje zmysły ulegają  delikatności jego ciepłych dłoni, nozdrza delikatnie drażni zapach jego nieziemskich perfum.

Po, krótkiej bitwie z samą sobą wtulasz się w jego umięśniony tors.

Spędzacie razem cały wieczór, śmiejesz się jak zawsze, a przecież zawsze starałaś się nie ulegać jego urokowi a jednak, kolejne wypite drinki robią swoje, jedziecie do jego mieszkania i już w progu wieszasz się mu na szyi, wpijając w jego usta. Kolejne części waszej garderoby lądują na podłodze, rzucasz się na wielkie łóżko i czujesz jego obok siebie.

Budzisz się niepewnie rozglądając po pokoju obok leży Anderson, szybko wstajesz i pędem zbierasz ubrania z podłogi, nie pamiętasz zbyt wiele, wchodzisz pod prysznic w mieszkaniu , które przecież znasz na pamięć. Ciepły strumień spływa po twoim ciele a ty starasz odtworzyć sobie w pamięci wczorajszy wieczór.

Wychodzisz z zaparowanego pomieszczenia i wskakujesz  na kuchenną wysepkę, sączysz pomarańczowy sok  kiedy w kuchni pojawia się właściciel hipnotyzującego uśmiechu.

 ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Mamy prolog. Mam nadzieję,że chociaż trochę zaciekawi i zachęci :) 

Czekam na komentarze ;) 

Do następnego ;*

Zapraszam na drugiego bloga  ;)